9 braci kleryków złożyło w święto Narodzenia NMP w naszej parafialnej świątyni wieczyste śluby zakonne. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ks. Józef Lasak z prowincji Chrystusa Króla, natomiast Słowo Boże wygłosił ks. Adrian Galbas z prowincji Zwiastowania Pańskiego. Jednym z koncelebransów był pallotyński biskup z Kamerunu, ks. Bruno Ateba.
Ks. Galbas swoje rozważanie oparł na czytanym w tym dniu w Kościele fragmencie Ewangelii wg św. Mateusza, gdzie mogliśmy usłyszeć rodowód Jezusa. Pośród wielu imion Starego Testamentu znaleźć można było zarówno tych sławnych, wspaniałych, którzy mogą być chlubą Jego biografii, ale także ludzi małych, słabych i takich, którzy się nie sprawdzili.
„To także w nas samych małość miesza się z wielkością, grzeszność ze świętością, a to co podle z tym, co szlachetne. Ale chodzi o to, żeby na końcu tego wszystkiego był Jezus Chrystus. Byśmy nigdy nie zwątpi, że On nas kocha, nie takimi, jakimi moglibyśmy być, ale takimi, jakimi jesteśmy. Także z tym całym naszym bagażem, z całym naszym dobytkiem i z całym ciężarem naszego życia” – wyjaśniał kaznodzieja.
W dalszej części swojego rozważania ksiądz prowincjał mówił: „Bóg kocha każdego z tych naszych braci, którzy dzisiaj oddają Mu swoje życie. On doskonale wie, że dziś nie są świętymi ,ale pragnie, by pragnęli być świętymi. Konsekracja to nie jest kanonizacja. Ona nie wymaga świętości. Ale wymaga dążenia do świętości”.
Ksiądz Galbas odniósł się także do miejsca, w którym młodzi zakonnicy mieli na zawsze związać się ze Stowarzyszeniem Zjednoczenia Apostolskiego – Doliny Miłosierdzia. „Miłosierdzie Boże i konsekracja zakonna jakże to jest z sobą powiązane i jak sobie bliskie. Najpierw dlatego,że konsekracja zakonna jest objawieniem, dowodem i znakiem Bożego Miłosierdzia” – wyjaśniał ks. Galbas. Kontynuując, mówił: „Konsekracja związana jest z miłosierdziem także w drugi sposób. Ona sama wzywa do nieustannego okazywania miłosierdzia bliźnim”.
Homilia ks. Adriana Galbasa:
https://www.youtube.com/watch?v=G2OWJ7PiLe0&feature=youtu.be